Arturo Desimone
Hola control de pasaportes
vengo de la isla de Aruba*
no necesito pasaporte
Nuestros pasaportes siempre fueron
hechos de cocaína
pero soy un reformador radical,
he devuelto mi pasaporte
al volcán de su
origen volátil en
la isla de Saba
Mi pasaporte no es un librito
mi pasaporte es el Ave del paraíso
No, no mires
Escucha
mi pasaporte es
no la carne con plumas
de un ser embaucador
como el cielo que parece
partitura de esferas y formas
pero en realidad es un fresco plano
que se tensa entre ti, cantante filósofo
y diosas rubias
El pasaporte, con plumas, parece libre,
tiene alas, vuela y embauca
pero es encarnación
toda encarnación es limitación
Mi pasaporte
no es el pájaro
es la canción
los temblores y
las vibraciones en
el aire de la canción
el salterio de Salomón
desde la garganta del
Ave del paraíso
No me importa que
otra vez
me hagas las preguntas de siempre:
«¿Has bebido?»
(¿asquerosa Palmera caliente?)
No me importa que preguntes
«¿Cuántos condones anudados y
llenos con
blanca y sutil seda
(que desaparece arriba en los oscuros senos humanos
como el polen de lirios
en las aletas de la nariz de las chicas temblorosas)
hay en tu estómago?»
Me los comí
como un cocodrilo
en un sueño de ruido-famélico
Me imagino las santas
pálidas fibras
cayendo hacia arriba
en los misterios vellosos
de hombres, mujeres, monos
portadores de joyas
Pues incluso cuando no
hablara sobre el Ave del paraíso,
incluso cuando no me refería al paraíso
entonces me apuntabas con tu bolígrafo rojo
y la regla política subrayó lo que suena:
«No hables del paraíso»
incluso si solo te entregué
el librito de poliéster de terciopelo,
mi Pasaporte del Reino,
el lujoso documento
emitido en el infierno liberal
de comerciantes y vendedores ambulantes,
incluso entonces
me harías todas estas preguntas
que, como muchas preguntas, carecen de respuesta
Sólo así entonces, como los demás
que hacen cola
y sueñan un rosario
hasta las diosas rubias inmanentes,
estaría abrumado, y tú
aparte de ahora,
no abrumado
II (APÉNDICE)
la palabra
para
el Ave del paraíso
en
papiamento
en nuestra
lengua de pobreza y origen borrado es
Prikichi
Prri ki chi
es tan absurdo y suena a trino de insecto
como las antenas de los saltamontes giran, giran
en el lugar de reunión sedoso de tu pabellón auditivo
debe ser Paradisíaco
en su fuente etimológica
Prriiiiiiiii
priiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiikiiiiiiiiiiii
XxiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiChiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
IIIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ΠΡΙΚΞΙ (Pi ro iota ki xi iota)
(Made by Philips)
Traducción: Antonio Cruz Romero
Reis met KLM
Hallo paspoortcontrole
ik kom van het eiland Aruba*
ik heb geen paspoort nodig
Onze paspoorten waren altijd
gemaakt van cocaïne
maar ik ben een radicale hervormer,
ik heb mijn paspoort teruggebracht
naar de vulkaan van zijn
vluchtige oorsprong op
Saba
Mijn paspoort is geen boekje
mijn paspoort is de Paradijsvogel
Nee, niet kijken
Luister
mijn paspoort is
niet het gevederde vlees
van een bedrieglijk wezen
zoals de lucht die lijkt op
bladmuziek van bollen en vormen
maar eigenlijk een vlak fresco is
dat zich spant tussen jou, zingende filosoof
en blonde godinnen
Het paspoort, gevederd, lijkt vrij,
het heeft vleugels, het vliegt en bedriegt
maar het is belichaming
alle belichaming is begrenzing
Mijn paspoort
is niet de vogel
het is het lied
de trillingen en
de vibraties in
de lucht van het lied
het Solomon psalter
uit de keel van
de Paradijsvogel
Het maakt mij niet uit dat je me
weer
de standaardvragen stelt:
“Heb je gedronken?”
(smerige hete Palmera?)
Het kan mij niet schelen dat je vraagt
“Hoeveel condooms dichtgebonden en
gevuld met
witte, subtiele zijde
(die omhoog verdwijnt in duistere menselijke sinussen
zoals het stuifmeel van lelies
in de neusvleugels van bevende meisjes)
zitten er in je buik?”
heb ik ze opgegeten
als een krokodil
in een droom van honger-geluid
Ik stel mij de heilige
bleke vezels voor
omhoog dalend
in de harige mysteries
van sieraad dragende
mannen, vrouwen, apen
Want zelfs als ik niet
over de Paradijsvogel sprak,
zelfs al had ik het niet over het paradijs
toen jij met je rode ballpoint pen wees
en het beleidsvoorschrift onderstreepte dat luidt:
“Spreek niet over het Paradijs”
zelfs als ik slechts het fluwelen
polyester boekje aan je gaf,
mijn Koninkrijk Paspoort,
het luxueuze document
uitgegeven in de vrijzinnige hel
van handelaren en venters,
zelfs dan
zou jij mij toch al deze vragen stellen
die, zoals vele vragen, geen antwoord hebben
Alleen zou ik dan, zoals de anderen
die in de rij staan
en een rozenkrans dromen tot
immanente blonde godinnen,
overweldigd zijn, en jij
anders dan nu,
niet overweldigd
II (APPENDIX)
het woord
voor
Paradijsvogel
in
Papiamento
in onze
taal van armoede en uitgewiste oorsprong is
Prikichi
Prri ki chi
het is zo absurd en insect-tjilp-klinkend
zoals de voelsprieten van sprinkhanen draaien, draaien
in de zijden verzamelplaats van je oorschelp
het moet wel Paradijselijk zijn
in zijn etymologische fontein
Prriiiiiiiii
priiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiikiiiiiiiiiiii
XxiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiChiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
IIIiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
ΠΡΙΚΞΙ (Pi ro iota ki xi iota)
(Made by Philips)
Traducción: Maria Segura-Thijssen y Arturo Desimone
El original de este poema en
http://www.acentosreview.com/May_2013/Desimone.html
Arturo Desimone, Born and raised on the island Aruba (Dutch Caribbean) to parents of immigrant origins foreign to the island (he inherited his father’s Argentinean citizenship at birth, his mother an Arubian born in Miami to Russian-Polish parents) Arturo Desimone emigrated to the Netherlands when he was 20. After 6 years in the Netherlands, he began leading a nomadic existence that better enabled writing poetry, fiction and making drawings, taking him to such places as (post) revolutionary Tunisia, Greece, and Eastern Europe. His visual art has been exhibited in Amsterdam, Paris, Krakow and Trinidad. He currently lives in Buenos Aires, Argentina, his grandfather’s hometown, where he is working on a long fiction project.
EL NIEUWE ACÁ 
👍
Me gustaMe gusta